Προλήψεις

Αργή η νύχτα- επιβραδυντική. 

Δεν είχα ξανακούσει από τόσο νωρίς τα πουλιά να γιορτάζουν τον ερχομό της επόμενης μέρας. Σκέφτηκα: αν τόσο κρατούν τα προεόρτια, ποιος ξέρει ποιο γλυκό κελάηδισμα χαράς θα κλείσει μέσα του την ευτυχία της μεθεπόμενης αργίας; Γιατί ξέρεις, κάθε τι που προϋπαντιέται έτσι, έτσι σκοπεύει χέρι με χέρι, καρπός με καρπό, δάχτυλο με δάχτυλο, ανάσα με ανάσα να σε συνοδεύσει. Είναι σαν το γνωστό Πρωτοχρονιάτικο φόβο. Να τα κάνεις όλα τα ευχάριστα σε μια μέρα. Μα χωράει τόση χαρά σε μια μέρα; Μην μπουκώσουν οι ώρες μονάχα και δε γυρίσει ο λεπτοδείκτης τα βαριά του πόδια και δεν έρθει ποτέ αυτό το αύριο το καινούργιο ελπιδοφόρο που περίμενες.

Προλήψεις. Εμένα καμιά άνοιξη δε μου άνοιξε το δρόμο, αν δεν πέρασε πρώτα μέσα από χειμώνες κι ας έριχνα ρόδα να χαράσσεται ο χρόνος ο πρώτος. Τι πρώτος και δεύτερος! Κανένας χρόνος δε γνωρίζει τι εστί ανθρώπινη ανταγωνιστικότητα. Φτάσω στο τέρμα πρώτη, φτάσω δεύτερη, φτάσω και τελευταία. Κανένας χρόνος δε θα είναι ποτέ τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο, απ'τον δικό σου τον παρελθοντικό.




15/05/2012