60-59-58 Δευτερόλεπτα λείπεις. Χρόνια λύπης. Η απουσία. Είπες. Θα μου αφοσιωθείς σε κάτι ξεχασμένους χτύπους ρολογιού που μετρούν ανάποδα.
57-56-55 Σταματάω τη σκέψη. Ορίζω. Επιλέγω. Εκλέγω. Ξεχωρίζω. Και αυτοσυστήνομαι με το χαϊδευτικό μου όνομα: πάντα.
54-53-52 Πάντα από λίγο και από πολύ, από ύψος σε βάθος, από μήκος σε πλάτος, από εδώ και από εκεί, πάντα σε κάθε ακτίνα, σε κάθε συντεταγμένη, συστέλλομαι, αναιρούμαι και αναγεννιέμαι.
51-50-49-48-47 Ξέχασες να σταματάς. Η μνήμη έχει όριο. Δεν το βλέπεις; Κυκλικό και κόκκινο, έντονο και άτονο, προστατευτικό και καθοδηγητικό, δεν καταλάβαινες ποτέ τα όρια.
46-45-44 Ζάλη. Και θύμησες. Θύμησες πάλι: Όσα είχα ξεχάσει.
43-42-41-40 Χρώμα καινούργιου στα μαλλιά, στα μάτια ίδια φύση, παρατηρώ τη φύση και τα χρώματα, κρατάω το κίτρινο του χρυσάνθεμου και το κόκκινο της φωτιάς. Αποξηραίνω.
39-38-37-36 Ανασύρω. Κατάρτι σε βυθούς, ξεχασμένο καλοκαίρι, στο απέναντι νησί τη μορφή σου, μύθοι και δοξασίες, έλεγαν ανέπαφο πως έμεινε, το νησί, μα εγώ νόμιζα το κορμί σου.
35-34-33 Άμμος. Καίγομαι. Και καταρρέω. Με πιάνεις. Στυλοβάτης του ονείρου. Με περπατάς, με διψάς, με αναγνωρίζεις, με καταφεύγεις πίσω απ'το παλιό λιμάνι σε μια σπηλιά. Με εκθέτεις.
32-31-30 Στη μορφή ενός ήλιου. Σελήνη. Μερόνυχτα. Ανάσες και χρόνος. Σταμάτα να μετράς ανάποδα. Στο μηδέν σε χάνεις.
29-28-27 Ποτέ δε με άκουγες όταν σου μίλαγα. Και τώρα ακόμα μιλάς αλλά δε μ'ακούς. Ακούς και μιλάς, μιλάς αλλά όχι σε εμένα, ακούς, αλλά όχι εμένα. Στο μηδέν καίγεσαι. Χάνεις το παιγνίδι. Χάνεις εσένα. Αναδιαμορφώνεσαι. Λάσπη με λάσπη, θνητός με θνητό, γένεση με γένεση, με ακουμπάς και διαλύεσαι μέσα μου, σκορπίζεσαι και διασπείρεσαι, σε συλλέγω.
26-25-24-23 Προειδοποιώ και ανακοινώνω. Ρητορεύω και προμηνύω. Προοικονομώ και προφητεύω.
22-21-20 Αγνοείς. Και συμμετέχεις. Τρέχεις να με προλάβεις. Να διαλυθείς και να εξαϋλωθείς. Να ανήκεις.
19-18-17 Επιστρέφεις. Ξαναγυρνάς τη σκέψη στο αγκάλιασμα των δαχτύλων, αντίχειρας με αντίχειρα, όπως σκιά με σκιά, όπως σώμα με σώμα, όπως φως με νερό.
16-15-14 Εγώ δεν ανατρέπομαι. Δεν επανέρχομαι. Δεν επιστρέφω.
13-12-11-10 Τελευταία ευκαιρία. Την αρπάζεις και συνεχίζεις. Απλό. Ελάχιστος κόπος, ελάχιστη προσπάθεια. Τελευταία ευκαιρία σε τιμή λογική. Αφήνεις τη σκέψη σου σε μένα και συνεχίζεις. Εγώ μπορώ να σκέφτομαι ανεπηρέαστη, εσύ όχι. Προλαβαίνεις, δεν προλαβαίνεις, πρέπει να βιαστείς. Βιάζεσαι, δεν εκλογικεύεις, δεν αναλύεις, δρας.
9-8-7 Πας. Με φτάνεις. Με πλησιάζεις. Με αντικρύζεις. Αποστρέφω το βλέμμα. Με κυνηγάς. Κάνω να σου ξεφύγω. Δεν είναι το μέρος αυτό για σένα. Επαναλαμβάνω. Εξακολουθείς.
6-5-4 Πριν έρθεις. Άκου μόνο αυτό. Τώρα που με έφτασες, που με αγκαλιάζεις δειλά, που το χέρι σου έχει απλώσει το δικό μου, σα σανίδα σωτηρίας, τώρα που βυθίζεσαι στη δίνη που ανάδειξα πριν τόσα χρόνια, τώρα που παραδίνεσαι ολότελα δικός μου στα συντρίμμια της σκέψης μου, τώρα που προσπέρασες όλα τα σχοινιά που θα σε έδεναν στον ήσυχο ήχο του ρολογιού, τώρα που πλέον δεν επιστρέφεις, δε δανείζεσαι, μόνο εξιδανικεύεσαι, τώρα να ξέρεις σε αγαπώ περισσότερο από ποτέ.
3-2-1 Έφτασες.
0 Είσαι δικός μου.
13/08/2011
