Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2013

Καινός

Και είπεν ο Θεός, σάρκα από τη σάρκα μου, αίμα απ’το αίμα μου. Και ήπιαν οι θνητοί το αθάνατο νερό της αιωνιότητας. Και ερωτεύτηκαν τον Παράδεισο με τις όμορφες κοπέλες, τα λουλούδια που ανθίζουν στην αιώνια άνοιξη, το μεθυστικό κρασί που παρέσυρε τους Ρωμαίους και εσένα που η σάρκα σου απ’τη σάρκα μου και το αίμα σου απ’το αίμα μου κυλάει ακόμα στις φλέβες. 

Και είπεν άλλοτε σε άλλες γραφές για την εικόνα και ομοίωση της θέωσης, μα τι μπορούν οι γραφές καλύτερα να σου πουν απ’τις εικόνες και τις ομοιώσεις των γυναικών αυτών που στα μάτια τους περιγράφηκε ο Παράδεισος όταν ενώθηκαν με τη σάρκα σου και το αίμα σου;

Και είπεν ο Κύριος των Ουρανών για το μεγάλο ύπνο που σαν κοιμηθείς λυτρώνεσαι και κατανυχτικά βαδίζεις προς την αιωνιότητα, ευλαβικά, στο χέρι κρατώντας λίγο έλαιο και άρτο, κρασί και χώμα, γιατί τα πεπερασμένα και τα εφήμερα στον κάτω κόσμο μάθαμε πως πρέπει να τα γλεντάς.

Και είπεν ότι αυτή εστί η βασιλεία των Ουρανών και έδωσαν οι ουρανοί ποτάμια δακρύων, χειμάρρους χαράς, θάλασσες συναισθημάτων αξέπλυντων, στιγματισμένων βαθιά στο δέρμα του ανθρώπου, παίρνεις μαζί τα γήινα που σε σημάδεψαν στο δέρμα το θνητό, σάρκα από τη σάρκα μου και όπως κυλάνε οι ουρανοί τα δάκρυά τους στα ίδια ποτάμια λούζεσαι για τελευταία φορά και πρώτη με αίμα απ’το αίμα μου.




                                                

14/11/2013