Κυριακή 7 Ιουλίου 2013

Καλοκαίρια

Με ρωτάς γιατί μ'αρέσει το καλοκαίρι.
Γιατί το καλοκαίρι κρατάει λίγο, σου απαντώ.

Με ρωτάς γιατί μ'αρέσει να μυρίζω τα λουλούδια και να χαϊδεύω το χώμα.
Γιατί η ζωή είναι όπως το χώμα, όσο την κρατάς σε λερώνει και χρειάζεσαι το νερό της θάλασσας για να ξεπλυθείς, όσο περισσότερο συνδέεσαι μαζί της τόσο πιο εύκολα προσαρμόζεις το άγγιγμά σου στο θνητό που θα σε πιει, γιατί η ζωή κρατάει λίγο, σου απαντώ.

Με ρωτάς γιατί μ'αρέσει να γεύομαι την αλμύρα της θάλασσας απ'τα χείλη σου.
Γιατί το όνομά μου στα επιτονισμένα χείλη σου έχει μια γεύση αλμύρας και ένα τονό χαράς, θαρρείς πως χορεύουν οι συλλαβές στο πέρασμά τους, αλήθεια εκείνη τη σταγόνα νερού θέλω να την γευτώ απ'τα χείλη σου γιατί η αλμύρα του ονόματός μου κρατάει λίγο, σου απαντώ.

Με ρωτάς γιατί τα δειλινά μελαγχολώ γλυκά και βυθίζω το κορμί μου στη θάλασσα μέχει να δω τον ήλιο σου να δύει.
Γιατί το βύθισμά του ήλιου σου μες τη θάλασσά μου, όσο κρατάει το φιλί σου στα χείλη μου, όσο μου παραδίνεσαι πριν μου κρυφτείς και πάλι, όσο φως μου προσφέρεις για να με κάνεις να ξεχάσω τα λάθη μου κρατάει λίγο, σου απαντώ.

Με ρωτάς γιατί τις νύχτες ξαπλώνω το κορμί μου στα βότσαλα και κοιτάω τ'αστέρια.
Γιατί ο ουρανός που μας χαρίστηκε όσο απέραντο τον βλέπουν τα μάτια σου, όταν τον αντικρίζεις με τα αστέρια του κρατάει λίγο, σου απαντώ.

Με ρωτάς γιατί το λευκό μου φόρεμα το κρατάω μόνο για σένα.
Γιατί το λευκό στον κόσμο τούτο κρατάει λίγο, σου απαντώ.

Με ρωτάς γιατί μ'αρέσει η σιωπή το ξημέρωμα.
Γιατί η σιωπή σου διαβάζεται με μάτια κλειστά και ο ήχος της φωνής σου μπερδεύεται με τον αέρα του καλοκαιριού, δε θυμάμαι αν άκουσα καλά τα λόγια σου, νομίζω μου είπες μ'αγαπάς καθώς ανέτελε ο ήλιος, συγχώρεσέ με σου ψιθυρίζω που μετέφρασα την επιθυμία μου για δική σου, αλλά η σιωπή στον κόσμο τούτο κρατάει λίγο, σου απαντώ.

Με ρωτάς γιατί το φθινόπωρο δε θέλω να ζω.
Γιατί για όλους εμάς που έχουμε ζήσει το σκοτάδι, δεν αντέχουμε ούτε το μικρό σύννεφο που θα σκεπάσει τον ήλιο μας, σου απαντώ.

07/07/2013